Wtorek, 16 czerwca: Burza

1. „Burza”- czytamy dziecku wiersz i omawiamy jego treść:

​

Szła przez pola Pani Burza,

– Co tak panią dzisiaj wkurza?

– Skąd u Pani tyle złości?

– Musi Pani mieć przykrości?

Burza błyska, grzmi i wieje,

Straszy wszystkich: – Świat zaleję,

Powywracam wszystkie drzewa,

Kto się boi – niechaj zwiewa,

Niebo całe pociemniało,

Z wichrem wszystko oszalało,

Drzewa nisko się kłaniają,

Panią Burzę przepraszają,

– Niechże Pani już przestanie,

Robić wszystkim wielkie lanie!

Burza mruczy, marszczy czoło.

Oj, nie będzie dziś wesoło,

Niech się kryje, kto gdzie może,

Bo tu będzie zaraz morze,

Leje, wyje, gromy ciska,

Siódme poty z chmur wyciska.

Aż się wreszcie tak zmęczyła,

Że się stała całkiem miła.

Cicho mruczy zawstydzona,

To jest burza? – to nie ona.

Cicho wiszą chmury z nieba,

Będzie słońce – nam zaśpiewa,

Rozweseli Panią Burzę,

Burza ze słońcem w jednym chórze?

Z tego śpiewu tęcza wisi,

Ależ Pani nam kaprysi!

Ale koniec – szkoda czasu,

Słońce świeci – chodź do lasu.

​

Dziecko odpowiada pytania:

• O jakim zjawisku atmosferycznym była mowa w wierszu?

• Co zrobiła Pani Burza?

• Jakie inne zjawiska jej towarzyszyły?

• Co się stało, gdy się zmęczyła?

• Kto przepędził burzę?  

• Czy wiesz, jak powstaje burza?

​

2. „Jak powstaje burza” – eksperyment.

Na szklance  umieszczmy kawałek blaszki (np. denko od puszki). Nadmuchujemy balon dajemy dziecku aby energicznie pocierało go kawałkiem wełnianej szmatki. Następnie kładzie balon na blaszce i zbliża do niej palec. Rodzic pyta dziecko, co się stało? W wyniku pocierania balonika wytworzyły się ładunki elektryczne i przeskoczyła iskra (jak błyskawica).  Pytamy dziecko, czy zna jakieś zjawisko charakterystyczne dla lata, w którym także pojawiają się iskry (błyskawice)?

​

3. „Burza w kubeczku” – praca plastyczna.

Dziecko siada przy stoliku, dostaje papierowy kubeczek, na którym rysuje markerem pioruny. Środek kubka (we wnętrzu) dziecko smaruje klejem i przykleja paski bibuły w różnych kolorach kojarzących się  z burzową pogodą. Kubek stawia

do góry nogami, a na jego odwróconym denku przykleja watę (symbolizującą chmurę).

​

4. „Gdy idzie burza, to…” – technika niedokończonych zdań, dyskusja na temat tego, jak zachowywać się w czasie burzy. Rozpoczynamy z dzieckiem zdanie: Gdy idzie burza, to…, a dziecko je kończy. Można odnosić się zarówno do własnych uczuć, doświadczeń, jak i wiedzy dotyczącej omawianego zjawiska.

Rodzic pyta:

• Jak się zachowywać, gdy zbliża się burza? Gdzie można się schronić? (w sklepie, w samochodzie).

• Czego nie można robić? (stać w wodzie, chować się pod drzewem).

• Jak zachowywać się w czasie burzy w domu? (pozamykać okna, wyłączyć urządzenia elektryczne, bo uderzenie pioruna może spowodować porażenie).

 

5. Karta pracy 33b – utrwalenie właściwych zachowań w czasie burzy, ćwiczenie logicznego myślenia, poszerzanie wiedzy ogólnej. Pytamy dziecko: Co można zaobserwować na niebie po burzy w słoneczny dzień? (tęcza).

​

6. „Wędrująca woda, czyli jak powstają kolory” –  wspólnie z dzieckiem przygotowujemy eksperyment, którego wyniki omawimy wspólnie następnego dnia. Umieszczamy z  dzieckiem obok siebie siedem kubków. Do kubków wlewamy wodę, a pomiędzy nimi umieszczamy zwinięte papierowe ręczniki, które zanurzamy w wodzie w sąsiadujących kubeczkach. Do pierwszego kubka wsypujemy czerwony barwnik spożywczy, do trzeciego – żółty, do piątego – niebieski, do siódmego– fioletowy.

​

7. Oglądaj film „Strach przed burzą”.